ای بانوی آفتاب که از لهیب آتش در خانه تو کوثر اشک ما از میان شعله ها چون چشمه خون بر بستر شهادت می بارد….

این خروشی است در دفاع از حریم حقّ از سوخته سینه زهراییان: ای آتش افروز از خشم فاطمه حذر کن…

مرد خیبر، مرد خندق، علی علیه السلام تا شنید فاطمه رفت ، از پای افتاد. آبی بیاورید…

در کنارش می گفت: ای کوثر خدا، ای دختر رسول، ای اُنس مهربان، این دل رمیده ما را دیگر چه کسی انیس و مونس باشد؟

یک بار دیگر آسمان گرفت و خنجر تبار قابیل، خورشیدی دیگر را که در ابتدای طلوع خود بود، بر سجاده خون از پای انداخت.

رسول صلی الله علیه و آله وسلم از تنهایی درآمد و علی علیه السلام غربت خود را به سوگ نشست.

و حرامیان سرمست، که علی علیه السلام تنها شد؛ چون بی همتا شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: